Na toch een soort van nachtrust verlieten we het hotel-op-stelten in Scottsbluff zo snel mogelijk en na een pancake ontbijt bij Sharis ook Scottsbluff zelf. Terug de woestijn in, want het decor was hetzelfde als gisteren: eindeloze golvende velden, soms tot akkers ontgonnen, soms gewoon voor het vee. In beide gevallen is water onmisbaar. Indrukwekkende sproeinstallaties zorgen ervoor dat er op deze kurkdroge en winderige prairie nog iets groeit. Eenmaal op de snelweg waren we met onze personen auto in de minderheid tegenover het aantal vrachtwagens. Ter onderstreping van het conservatisme van dit deel van het land stond er een groot bord met SOS Stop Obama Socialism.
Eindeloze treinen reden af en aan ook toen we Wyoming weer binnengereden waren. In de hoofdstad van die staat hadden we een koffiestop bij de enige Starbucks in de regio. Cheyenne is de hoofdstad van een van de dunstbevolkte staten van de VS en dus zelf ook niet veel meer dan een groot dorp. Het landschap verandert niet direct als we Colorado binnen rijden, maar het wordt wel drukker naast en op de weg. Via een wat vreemd binnendoor weggetje bereiken we Boulder, basis voor de komende dagen. We parkeren de auto vlakbij Pearl Street, het levendige hart van de stad, en gebruiken een lunch.
Boulder is een a-typische stad voor de Verenigde Staten. Waar elders in dit land zou je op woensdag middag een club wielrenners tegenkomen of iemand die in Pearl Street loopt met twee reservewielen? Fietsen is hier extreem populair, het is ook de woonplaats van veel professionele fietsers. Maar eigenlijk alle outdoorsporten, want voor atleten is Boulder ook een mekka. En dat is ook de reden dat Adrienne Herzog hier is neergestreken. Het kostte even wat moeite om goed af te spreken vandaag, want ze had vanmorgen een zitting van de rechtszaak tegen de chauffeur die haar verloofde Terence aangereden heeft en dat liep allemaal wat uit. Erg teleurstellend is ook dat de chauffeur ondanks overduidelijk in de fout geen schuld wil bekennen. Het gaat dus nog een lange zaak worden.
Een beetje toevallig - want de meeste hotels in Bouder waren superduur - hadden we via Expedia het Twin Lakes Inn geboekt.
Dat is niet alleen een hotel van en voor hardlopers, maar ook Adrienne traint regelmatig met dit hotel net buiten de stad als basis.
Plan was om vanmiddag nog wat hardloopfoto's te maken tegen het fraaie decor van de heuvels en bergen van Boulder. We spraken in de namiddag af bij Marshall Mesa Trail, iets ten zuiden van Boulder en tegen de bergen aan. Helaas was de lucht anders dan gisteren vandaag niet mooi blauw. De bergen leken wel een in soort nevel gehuld, mogelijk iets te maken met bosbranden verder in het westen. Op de bij lopers en mountainbikers populaire trail wisten we toch fraaie foto's te maken bij de ondergaande zon. We spraken af om de komende dagen nog eens een shoot te doen bij de ochtendtraining die - handig - bij ons hotel start. Een van de medewerkers van het hotel is ook loopmaatje van Adrienne en ze hebben een paar fietsen om een stukje mee te toeren.
Na onze fotoshoot-wandeling hadden we inmiddels wel weer trek gekregen en wij reden terug naar Pearl Street voor een uitmuntend diner. De wandelpromenade was ondanks prettig weer niet overdreven druk op deze woensdagavond. Niet zo druk als vorig jaar in april toen we van onze skitrip hier belandden en er veel muzikanten en andere weirdo's van alles en nog wat deden om aandacht en geld te krijgen. In hun kielzog ook zwervers en bedelaars. Toen we er eentje een salade zagen eten maakte Robert de rake opmerking dat zelfs de zwervers hier gezond eten.
Ja, het is in veel opzichten een (cultuur)shock als je anderhalve week in 'the wild' hebt vertoefd. Hebben vandaag hier meer Starbucksen gezien dan onze hele reis tot nu toe. Voor collega Rik: van shoppen is in het wilde westen dan ook nog weinig gekomen. Weinig tijd en heel weinig gelegenheid. We zochten wel naar een Outlet, maar komen telkens dit bord tegen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten