Vandaag hebben slechts een rondje door Yellowstone Park gereden, de onderste loop. Ter indicatie van de grootte van het park: dit rondje is 160 kilometer lang. De dag begon fris, het had een paar graden gevroren, maar de zon liet zich al snel weer zien en het zou met 15-18 graden heel goed wandelweer worden. Het ontbijt in de Lodge was iets minder chaotisch dan het diner, maar nog altijd wel druk. Dat komt vooral omdat het cafetariagedeelte gesloten is vanwege een verbouwing. En de winkels gaan heel onhandig pas om 9 uur open, dus alles is aangewezen op het ene restaurant waar de tijd al een tijdje stil staat. Qua eten en drinken is het in het park toch al wat behelpen, want er zijn maar weinig plaatsen waar je wat kunt kopen, dus zelf meenemen is noodzakelijk. En wat je er vindt is ook een beetje karig, ketens als Starbucks en McDonalds zouden hier gouden zaken kunnen doen, maar worden (uiteraard) buiten de deur gehouden.
Onze eerste stop was bij Artist Point waar je prachtig zicht had op de Grand Canyon van Yellowstone, een 33 meter hoge waterval uitmondend in een veelkleurige canyon. We zijn nog een stukje langs de afgrond gewandeld richting Point Sublime. Geen pad om met sneeuw of ijs te lopen. Op de parkeerplaats hoorden we alle talen inclusief Japans, dus dan weet je dat je op een bijzondere plek bent.
Volgende stop was bij Norris Geyser Basin, een groot complex met tientallen geysers, pools en andere gaten waar of water of stoom uit omhoog komt. Het is een erg kleurrijk geheel door de hitte en de mineralen, het stoomt overal en het stinkt ongelooflijk door de zwaveldampen.
Over de boardwalk kun je overal dichtbij komen. Steamboat Geyser is de hoogste van het park. Bij een grote eruptie spuit die wel 100 meter hoog, maar de laatste daarvan was in mei 2005. Wij moesten het doen met klein erupties. Naast ons stonden Belgen te discussieren over hoeveel 100 foot nou eigenlijk is ("Hoeveel foot gaan er in een mijl?"). De Artist Paint Pots waren weer een andere variant van de ongelooflijke thermische activiteit in het park. Blubbend en sputterend komen hier verfachtige substanties omhoog, hier moet je echt geluid en geur bij hebben voor het juiste effect.
Bij het volgende geysercomplex op de route stond de wind zodanig dat we soms niets meer zagen door de stoom die over de boardwalk blies. Gevolg van de wind van de laatste dagen liet zich goed zien want overal troffen we vandaag petten en hoedjes aan die in de pool of geyser geblazen waren. Het was soms wat passen en meten op de drukke parkeerplaatsen (de stuurmanskunst van de meeste Amerikanen is geweldig, ahum), maar we konden overal wel terecht. Bij Grand Prismatic Spring stonden tientallen Japanners zich weer uit te sloven om hun eigen hoofd op de foto te krijgen ... zucht.
Toen we om drie uur met een inmiddels lege maag bij Old Faithful aankwamen bleek daar gelukkig genoeg plaats. Dit complex is megagroot met meerdere grote lodges, winkels en een bezoekerscentrum. Plan was even te kijken wanneer deze bekendste geyser zou spuiten en eventueel eerst wat eten.
De geyser dankt zijn naam aan het feit dat deze zo betrouwbaar is. Erupties elke 44-88 minuten. Aan de enorme drukte rond de geyser te zien zou het misschien niet zo lang duren. Onze timing was briljant want nog geen twee minuten later begon het spektakel waarop honderden zaten en stonden te wachten.
Toen maar onze lege magen gevuld bij het cafetaria in de lodge, jaloersmaken qua mogelijkheden en rust vergeleken bij dat 'zottenkot' bij Canyon Village. Tijdens onze wandeling richtig Morning Glory Pool passeerden we er velen, maar bij Riverside Geyser boften we andermaal, want deze die gemiddeld om de 6,5 spuit, stond net te spuiten toen we er passeerden.
Een mooie regenboog was daarbij te zien. Morning Glory Pool is een bekende veelkleurige pool waarvan je de foto in vele boeken terugvindt.
Met een klein noodrantsoen voor de rest van de dag reden we het tweede deel van de loop. Het meeste daarvan hadden we gisteren ook gereden toen we vanuit Jackson kwamen. We hoopten wederom wild te treffen bij het ondergaan van de zon en we werden andermaal niet teleurgesteld. Een mule deer stond rustig langs de weg te grazen. Verderop een grote kudde bizons tegen de heuvel aan de overkant van de rivier. Maar het werd echt leuk toen een mannetje zich daarbij wilde gaan voegen. Eerst liet hij de picknickende mensen schrikken toen hij uit het bos kwam, toen wandelde hij ijskoud de weg over om stapje voor stapje de brede rivier over te steken.
Het was niet echt diep want tot zijn buik in het water bereikte hij de overkant. Verderop zagen we nog kudden elks bij de rivier, maar die waren wel erg ver weg voor een goede foto. Vlak bij Canyon Village kwamen we nog in een file vanwege een kudde bizons die de asfaltweg wel erg handig vonden bij hun zoektocht naar malse weiden. Ze liepen nog net niet tegen de auto aan. Om 8 uur waren we terug bij onze lodge waar het buiten inmiddels donker en fris was geworden.
Een mooie dag door het boeiende park gehad, morgen rijden we noordwaarts het park uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten