Vandaag een prachtige dag gehad in Rocky Mountain National Park. De dag begon voor mij met een forse fietstraining, maar dat lag vooral aan de fiets. Dat kwam zo: Adrienne zou om 8 uur een duurloop gaan doen met Jaime die in ons hotel werkt (tussen het trainen door). Ik zou een stuk meefietsen om foto's te maken. Dat werd wat later en het startpunt werd verlegd naar Boulder Reservoir 2 km verderop. De enige fiets bij het hotel die geen lekke band had had wel aandrijvingsproblemen. De ketting had denk ik 12 jaar geleden voor het laatst olie gekregen en uiteraard stond het zadel een halve meter te laag. Fietsen ging nog wel zolang het vlak bleef maar elk heuveltje werd een col. Maar ik heb uiteindelijk een paar mijl langs het reservoir meegefietst en wat foto's gemaakt.
Daarna stond het laatste nationale park van deze tweeweekse trip op het programma: Rocky Mountain NP. Langs de weg van Boulder naar Lyons heel wat fietsers, maar toen de weg daar fors omhoog ging naar Estes Park troffen we er niet veel meer aan. Het was nog maar eens zonnig en warm vandaag, wel met hoge bewolking. De waas van gisteren was inderdaad het gevolg van bosbranden in westelijke staten. Geen ansichtkaartenweer dus, maar prima te doen. Bij Estes Park troffen we een nogal bijzonder tafereel aan. De sportvelden net buiten het fraaie dorp werden bezet door een ... kudde elks. Die leken vrij op hun gemak te liggen naast het voetbaldoel. Toen we aan het eind van de dag weer langs kwamen, liepen er overigens weer gewoon kleine voetballertjes op het veld.
Eenmaal in het park namen we de Old Fall River Road, dat is een onverharde eenrichtingsweg van 9 mijl waar maximumsnelheid van 15 mijl per uur ook logisch was gezien staat van het wegdek en de korte steile bochten. Mooie plaatjes met de aspentrees in herfstkleuren. We kregen medelijden met een wat oudere niet al te slanke man die vreselijk stond uit te hijgen met zijn fiets na elke paar bochten, want de weg liep echt fors omhoog en op een hoogte van zo'n 3000 meter is elke inspanning heftig. Pas bij 3500 meter hoogte gaven de laatste bomen de strijd op en werd het landschap kaal. Eindpunt van de zandweg was het Alpine bezoekerscentrum op 3595 meter. Daar stond een forse wind die het knap fris maakte. Na een lunch in de lodge aldaar daalden we over de Trail Ridge Road (de asfaltweg) een stuk verder het park in. We wandelden door een vallei waar de Colorado River nog een armetierig slootje was. Grote delen van de vallei waren afgesloten vanwege de elks die in deze tijd van het jaar zich verplaatsen. Zo'n kudde zagen we ook voorbij trekken met het altijd imposante mannetje met het grote gewei.
Terug op het hoogste punt van het park liepen we de toendra-route naar 12304 foot (bijna 3700 meter). Een berggebied met nauwelijks begroeiing waar de wind vrij spel had. Eindpunt was een fraaie rotspartij, goed voor uitzicht en leuke foto's. Op deze hoogte merk je wel dat elke inspanning fors is.
We hoorden het gepiep van de onze vriend de fluithaas ('pika'), maar we zagen hem nog niet. Terug bij de auto keek ik aan de andere kant van de weg en daar zat volop leven. Naast de fluithaas ook een drietal yellow-bellied marmots, dus weer een dier dat we konden afstrepen op onze inmiddels lange lijst. De overvliegende adelaars zorgden voor verhoogde staat van paraatheid bij deze prachtige beestjes die druk bezig waren gras en ander materiaal te verzamelen.
Vlak voor Estes Park troffen we erg veel auto's en mensen aan bij een weiland waar een kudde elks zich vertoonde. We hadden even de neiging te roepen "hebben we al", maar dat zou arrogant overkomen en bovendien was het tafereel best interessant. Er leek een serieuze machtsstrijd aan de gang tussen twee groepen. Op het veld stond een groep van ik schat 40 vrouwtjes wat vertwijfeld te kijken, vanuit het bos klonk het luide hoge geburl van blijkbaar een ander mannetje. Een deel van de vrouwtjes ging na veel aarzelen het bos in, de rest bleef in vertwijfeling achter. Verderop stond een andere kudde rustig te grazen, die hadden blijkbaar geen last van stammenstrijd.
Terug in Estes Park hebben we een rondje door de winkelstraat gemaakt. Ook hier de gebruikelijke toeristenzooi, maar altijd wel leuk om rond te kijken. Het liep alweer tegen 7 uur en we kozen voor een Italiaans diner. Het systeem van fooi voor de ober voor geleverde service blijft voor ons altijd wat onwennig, maar er valt wat voor te zeggen en hun basissalaris schijnt echt minimaal te zijn. Maar als de ober dan zelf 20% fooi berekent, vinden wij dat dan weer in strijd met de service-logica. Om 9 uur waren we terug in het hotel na weer een prachtige dag. Het gaat nu ineens wel hard want morgen is hier onze laatste volledige dag. Die zullen we grotendeels in Denver doorbrengen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten