Dag 3: Grand Teton en Yellowstone

Wat een geweldige dag was dit! Het begon wat minder voor ons, maar uitstekend voor de brandweer, want een paar onweersbuien hielpen flink bij het blussen van de bosbranden. Na ontbijt hebben we de auto volgetankt (beetje lastig rekenen met mijlen en gallons maar ik denk dat we ongeveer 1:9 hebben gereden met ons ruimteschip). Buiten Jackson begon de Snake River vallei richting Grand Teton National Park. Eerste stop bij bezoekerscentrum om de bui over te laten gaan. Daar wat tips opgedaan voor het park. Dit park is vooral bekend van het hoge gebergte aan de westkant (de Grand Tetons). Daarnaast een heel brede vallei met diverse meren en de Snake River. Voor de mensen die de prachtige film Brokeback Mountain kennen: die film is hier opgenomen. Voor alle duidelijkheid: meer overeenkomsten met die film zijn er niet!

Tussen een paar weinig voorstellende buien wandelden we naar Taggart Lake, heen en terug 5 km. Het wild dat we onderweg zagen bleef beperkt tot chipmunks en iets grotere eekhoorns. Na Jenny Lake hadden we lunch bij Signal Mountain Lodge. Wijs geworden van gisteren slaagden we erin om de lunch licht te houden. Zoals in het verleden wel vaker bleek het grote wild dichterbij dan je zou vermoeden, want bij het wegrijden van de parkeerplaats sprong er plots een elk uit het bos pal voor onze auto. De weg naar Signal mountain was 5 mijl en voor Amerikaanse begrippen extreem smal en bochtig (voor Europese begrippen een gewone bergweg). Boven prachtig uitzicht over de vallei en de Tetons. We hoorden voor het eerst Nederlands praten en die bleken ook nog in een auto met Nederlands kenteken te rijden. De zon was inmiddels helemaal terug. De wind ook, maar die blies alle buien ver van ons vandaan voor de rest van de dag. Iets na 4 uur verlieten we Teton park en reden we Yellowstone National Park binnen. Zo ver van de bewoonde wereld vermaken we ons prima met onze meer dan honderd themazenders op de satellietradio. Aparte kanalen voor 50's, 60's, 70's etc, Elvis, Sinatra, Kerst enz enz. Via Lewis River kwamen we bij Lewis Falls, een door het zonlicht erg fraai belichte waterval van 9 meter hoog. Het plaatje werd hier compleet door een vliegvisser die vlak bij de waterval stond te vissen.

Bij West Thumb zagen we onze eerste vulkanische activiteit. Tientallen kleine en middelgrote borrelende en dampende 'putten' met allerlei kleuren en geuren. Het opborrelende water stroomde zo het Yellowstone Lake in. Via de boardwalk konden we overal dichtbij komen en fraaie plaatjes schieten. Het was al 6 uur toen we verder reden. We moesten nog zo'n 60 km naar onze lodge die we gelukkig al besproken hadden. Even hadden we file door een kudde overstekende bizons. Dat wil zeggen, ze stonden aan beide kanten van de weg en wandelden tussen de wachtende auto's door, zonder nou eigenlijk een richting te hebben. Het laatste stuk heette Hayden Valley en daarvan hadden we gelezen dat er vooral tegen de avond wild te zien zou zijn. Dat bleek helemaal te kloppen. Bij een eerste drukke stop stonden tientallen met telekijkers en -camera's te turen naar een groep wolven. Eerlijk gezegd, ook door de kijker van de vriendelijke Amerikaan kon ik ze niet zien.

Even later hadden we veel meer succes toen er weer een paar auto's langs de kant stonden. Aan de overkant van de rivier liep een beer! Die plonste het water in en zwom zo onze kant op, wow! Omstanders waren het met ons eens dat dit een (jonge) grizzly beer was. Aan onze kant maakten wat ganzen dat ze wegkwamen. Na zijn zwempartij schudde de beer zich uit en huppelde (letterlijk) verder, niet meer in onze richting, maar dit was echt helemaal geweldig.

Al met al was het ruim na 7 uur toen we bij Canyon Lodge incheckten. Dat is een wat oud gebeuren, met overal in het bos cabins en een paar grotere gebouwen. In zo'n groot gebouw is onze kamer voor de komende twee nachten. Het avondeten bleek erg populair (bij gebrek aan alternatieven in deze buurt denk ik), want het was een flinke chaos daarbinnen. We kregen te horen dat we 1,5 tot 2 uur zouden moeten wachten en het was al 8 uur! Nadat we ansichtkaarten gekocht hadden en bij een drankje alvast de foto's zaten te bekijken ging onze buzzer en hadden we een stuk eerder dan voorspeld een tafel. De honger was na de lichte lunch inmiddels fors, dus laat maar komen die hap! In het pikkedonker (met slechts talrijke sterren boven ons) wandelden we naar onze kamer. Geen TV, geen internet, het was even wennen om zo van de wereld afgesloten te zijn. Into the Wild ...