Dag 6: Yellowstone en Beartooth Highway

Je zou het haast saai gaan noemen, maar het was alweer een prachtige dag in en nabij Yellowstone. Na een wat mindere nacht en een goed ontbijt (wafels bakken) stonden we in de zonnige vrieskou buiten in Gardiner, klaar om het laatste stuk Yellowstone te gaan verkennen. Eerst bezine bijgevuld, want dat is schaars en duurder onderweg. Nog even de winkeltjes van Gardiner bekeken en in het bezoekerscentrum nuttige tips opgedaan over onze route en toen weer onder Rooselvelt's Arch door het park ingereden. Bij Mammoth sloegen we nu linksaf om het meest noordelijke deel van de loop te rijden. Een korte tussenstop bij de Petrified Tree, niet spectaculair, maar wel apart en een slappe bak koffie (je moet wat). We hadden als tip meegekregen om richting Mount Washburn te rijden, omdat daar heel misschien zwarte beren te zien zouden zijn in een bepaald soort boom. We wilden die afslag toch al doen omdat daar ook Tower Falls langs ligt. Enige nadeel was dat hier nogal forse werkzaamheden aan de weg bezig waren, waardoor we heen en terug misschien wel een uur tijd kwijt waren aan wachten. Die beer hebben we (uiteraard) niet gezien, maar het was wel een mooie route en ook de waterval was fraai. Het laatste stuk vanaf de looproad naar de noordoost uitgang van het park voert door Lamar Valley en dat wordt ook wel de Serengeti van Yellowstone genoemd. Nou dat klopte wel, want in het brede dal liepen grote kuddes bizons, maar ook troffen we er een aantal gaffelbokken (pronghorns) en die hadden we nog niet gezien. Konden we dus ook weer afstrepen.

Na drie prachtige dagen verlieten we Yellowstone Park, het oudste, bekendste en absoluut fraaiste park in de Verenigde Staten. Enige voordeel van het park verlaten was dat we in het eerste gehucht buiten de poort eindelijk weer fatsoenlijke koffie konden kopen. Nou ja, Robert's espressso uit een soort automaat was ok, mijn Latte was eigenlijk niet veel meer dan koffie met melk zoals je overal in Amerika aantreft.

We reden nu op de Beartooth Highway, ook wel de mooiste highway van Amerika genoemd. Met die titel is weinig mis, want de route was ronduit prachtig. De weg klom eerst in het bos en daarna met haarspeldbochten in een ruig landschap naar bijna 3300 meter hoogte. Vreemd genoeg was er niet een duidelijk punt met bord waar nu de top lag. Wel stond er op de top tot onze verrassing een skilift, zonder dat er in wijde omtrek enig teken van leven, huis of wat dan ook te vinden was. Genoeg kansen om mooie foto's te maken in ieder geval.

We reden terug de berg af om linksaf de Chief Joseph Scenic Byway te nemen. Het was nog 60 mijl naar Cody, ons einddoel voor vandaag. Meer dan 6 huizen zijn we die hele route niet tegengekomen en veel meer auto's zullen het ook niet geweest zijn. Ongelooflijk wat een uitgestrekte natuur en rust! Bizar was het tafereel dat uit het niets tientallen kinderen tegen een stuk rots op aan het klimmen waren. Verder kwamen we grote kudden zwarte koeien tegen, die op en naast de weg liepen. Hier kun je dus beter niet in het donker rijden. Vlak voor Cody liep volop wild over de akkers. Het lukte ons maar net om voor het donker Cody te bereiken en om 7.45 vonden we ons hotel, het Best Western Sunset Inn dat we gisteravond met Expedia nog hadden geboekt. Voordeel is dan dat je je niet druk hoeft te maken of er nog plaats is, want in de nabijheid van Yellowstone zijn hotelkamers nog wel eens schaars. Al met al hebben we vandaag zo'n 350 kilometer gereden door allerlei landschappen. Het was na drie dagen natuurpark en de doodstille wegen vandaag even wennen om in een levendige plaats als Cody binnen te rijden. We ploften direct neer in de diner naast het hotel voor een stevige maaltijd. Morgen rijden we verder oostwaarts over een als 'scenic' aangeduide weg richting Sheridan.